Vroeë Barokbeeldhouwerk in Engeland is beïnvloed deur 'n toestroming van vlugtelinge uit die Godsdiensoorloë op die vasteland.Een van die eerste Engelse beeldhouers wat die styl aangeneem het, was Nicholas Stone (ook bekend as Nicholas Stone the Elder) (1586–1652).Hy vakleerling by 'n ander Engelse beeldhouer, Isaak James, en daarna in 1601 met die bekende Nederlandse beeldhouer Hendrick de Keyser, wat in Engeland heiligdom geneem het.Stone het saam met De Keyser na Holland teruggekeer, met sy dogter getroud en in sy ateljee in die Nederlandse Republiek gewerk totdat hy in 1613 na Engeland teruggekeer het. Stone het die barokstyl van begrafnismonumente aangepas, waarvoor De Keyser bekend was, veral in die graf van Lady Elizabeth Carey (1617–18) en die graf van Sir William Curle (1617).Soos die Nederlandse beeldhouers, het hy ook die gebruik van kontrasterende swart en wit marmer in die begrafnismonumente, noukeurig gedetailleerde gordyne, aangepas en gesigte en 'n hande gemaak met 'n merkwaardige naturalisme en realisme.Terselfdertyd dat hy as beeldhouer gewerk het, het hy ook saamgewerk as argitek met Inigo Jones. [28]

In die tweede helfte van die 18de eeu het die Anglo-Handelike beeldhouer en Wood Carver Grinling Gibbons (1648-1721), wat waarskynlik in die Nederlandse Republiek opgelei het, belangrike barokbeeldhouwerke in Engeland, waaronder Windsor Castle en Hampton Court Palace, St. Paul's Cathedral en ander Londense kerke.Die meeste van sy werk is in kalk (tilia) hout, veral dekoratiewe barok kranse. [29]Engeland het nie 'n tuisgemaakte beeldhoukuns gehad wat die vraag na monumentale grafte, portretbeeldhouwerk en monumente aan mans van genie (die sogenaamde Engelse waardes) kon voorsien nie.As gevolg hiervan het beeldhouers van die kontinent 'n belangrike rol gespeel in die ontwikkeling van barokbeeldhouwerk in Engeland.Verskeie Vlaamse beeldhouers was vanaf die tweede helfte van die 17de eeu aktief in Engeland, waaronder Artus Quellinus III, Antoon Verhuke, John Nost, Peter van Dievoet en Laurens van der Meulen. [30]Hierdie Vlaamse kunstenaars het gereeld met plaaslike kunstenaars soos Gibbons saamgewerk.'N Voorbeeld is die ruiterbeeld van Charles II waarvoor Quellinus waarskynlik die verligtingspanele vir die marmer voetstuk gekerf het, na ontwerpe deur Gibbons. [31]

In die 18de eeu sou die barokstyl voortgesit word deur 'n nuwe toestroming van kontinentale kunstenaars, waaronder die Vlaamse beeldhouers Peter Scheemakers, Laurent Delvaux en John Michael Rysbrack en die Fransman Louis François Roubiliac (1707–1767).Rysbrack was een van die voorste beeldhouers van monumente, argitektoniese versierings en portrette in die eerste helfte van die 18de eeu.Sy styl het die Vlaamse Barok met klassieke invloede gekombineer.Hy het 'n belangrike werkswinkel bedryf waarvan die produksie 'n belangrike indruk op die beoefening van beeldhouwerk in Engeland gelaat het. [32]Roubiliac het in Londen aangekom c.1730, na opleiding onder Balthasar Permoser in Dresden en Nicolas Coustou in Parys.Hy het 'n reputasie as portretbeeldhouer gekry en later ook aan grafmonumente gewerk. [33]Sy beroemdste werke was onder meer 'n borsbeeld van die komponis Handel, [34] wat tydens die leeftyd van Handel gemaak is vir die beskermheer van die Vauxhall -tuine en die graf van Joseph en Lady Elizabeth Nightengale (1760).Lady Elizabeth is tragies oorlede aan 'n valse bevalling wat in 1731 deur 'n beroerte weerlig uitgelok is, en die begrafnismonument wat die patos van haar dood met groot realisme gevange geneem het.Sy beeldhouwerke en borsbeelde het sy onderdane soos hulle was.Hulle was geklee in gewone klere en het natuurlike posisies en uitdrukkings gegee, sonder voorgee van heldedom. [35]Sy portretstukke toon 'n groot lewendigheid en was dus anders as die breër behandeling deur Rysbrack